طراحی الگو و اهمیت سنجی عوامل موثر بر ارزیابی اثربخشی برنامه توانمندسازی کارکنان بر اساس رویکرد دلفی و AHP (مطالعه موردی: ادارات دولتی شهر اصفهان)

امروزه توانمندسازی کارکنان سبب واگذاری اختیار به پایین‌ترین سطوح سازمانی می‌گردد و احتمال می‌رود که شناسایی و تعیین اهمیت عوامل اثرگذار بر توانمندسازی کارکنان در بهبود اثربخشی سازمانی نقش داشته‌باشد. هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و تعیین اهمیت عوامل مؤثر بر ارزیابی اثربخشی توانمندسازی کارکنان است. جامعه آماری پژوهش مدیران ارشد ادارات دولتی شهر اصفهان بودند که10 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در بخش اول، تعداد9 مقوله اصلی شامل منابع توانمندسازی، رهبران و مدیران، ابعاد روان‌شناختی، محیط سازمانی، آموزش، جو سازمان، ساختار سازمان، روش‌های توانمندسازی و متغیرهای میانجی، با توجه به ادبیات پژوهش به‌دست‌آمد. در ادامه و با استفاده از روش دلفی،44 متغیر فرعی مربوط به9 مقوله شناسایی شد. به‌منظور تعیین وزن مقوله‌ها از روش تجزیه‌وتحلیل سلسله مراتبی استفاده شد. نتایج نشان‌داد که مقوله رهبران و مدیران دارای بالاترین وزن و مقوله جوسازمانی دارای کمترین وزن بوده‌است. درنهایت الگوی عوامل اثرگذار بر ارزیابی اثربخشی دوره‌های توانمندسازی بر اساس نتایج به‌دست‌آمده ارائه شد. نتایج این پژوهش نشان‌داد که ارزیابی اثربخشی دوره‌های توانمندسازی مقوله پیچیده‌ای است که تحت تأثیر متغیرهای فراوانی قرار‌می‌گیرد و توجه و تمرکز بر این متغیرها به مدیران سازمان‌های دولتی شهر اصفهان توصیه می‌گردد.